گلشیفته فراهانی، هنرمند سرشناس ایرانی، نامه‌ای سرگشاده با عنوان «فریادی برای آزادی که خاموش نخواهد شد» در نیویورک تایمز منتشر کرد.
این چهره شناخته‌شده که در جریان خیزش سراسری مردم ایران حمایت خود را از قیام علیه جمهوری اسلامی به‌طور فعالانه‌ای نشان داده است، در نامه خود خطاب به فمینیست‌های جهان نوشت: «فمینیست‌های عزیز جهان، من بازیگر ایرانی هستم که در تبعید زندگی می‌کنم. اکنون به نمایندگی از زنان و مردان جوان شجاعی که علیه ظلم و نابرابری در ایران قیام می‌کنند، می‌نویسم. من به‌عنوان یک تبعیدی، ادعای نمایندگی این قیام شجاعانه را ندارم. تنها سعی می‌کنم احساسات خواهران و برادرانم را تکرار کنم تا به تمام دنیا بفهمانم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.»
گلشیفته فراهانی در ادامه تاکید کرد: «تجربه بزرگ شدن در ایران تا ۲۵ سالگی و سپس زندگی در تبعید طی ۱۴ سال گذشته به من این امکان را می‌دهد که پلی بین دو فرهنگ بسیار متفاوت باشم؛ هرچند این فرهنگ‌ها چیزهای بسیار مشترکی دارند. این موضوع به‌ویژه در مورد نسل زِد (Z) یعنی گروهی از جوانان که بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲ متولد شده‌اند و نیروی محرکه انقلاب کنونی‌اند، صادق است.»
این هنرمند با اشاره به بافت سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و مذهبی پیچیده ایران که در آن «تضادهای عمیقی بین طبقات، گروه‌های سنی و حتی درون خانواده‌ها» وجود دارد، افزود: «این بار هیچ سایه خاکستری وجود ندارد. آنچه نسل زد ایران می‌خواهد بسیار ساده است: آزادی. نسل جوان می‌خواهد آزادی انتخاب داشته باشد. زنان ایرانی می‌خواهند از آزادی در رفتار، لباس پوشیدن، رفتار کردن و همچنین برابری با مردان برخوردار باشند. در اینجا مسئله هیچ ایدئولوژی خاصی نیست، هیچ گرایش سیاسی راست یا چپی وجود ندارد. دیدگاه‌های متفاوتی در کار نیست. استدلال پیچیده‌ای وجود ندارد. جایی برای سردرگمی نیست. مطالبه آزادی چیزی است که این خواسته ساده را قدرتمند می‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
گلشیفته فراهانی در توضیح خیزش سراسری مردم ایران و الهام‌بخش خواندن آن نوشت: «گمان می‌کنم از آنجایی که برداشت‌های نادرست زیادی درباره منطقه‌ای که کشور من در آن واقع شده وجود دارد، سخت است باور کنیم که چنین جنبشی می‌تواند منبع الهام باشد. ما عادت کرده‌ایم که تروریست‌ها خود را منفجر کنند. در مورد شیوه‌های قرون وسطایی داعش و طالبان خبر می‌خوانیم. گزارش‌های تلویزیونی را تماشا می‌کنیم که زنانی را نشان می‌دهند که از سر تا پا پوشیده شده‌اند و اجازه دوچرخه‌سواری یا رانندگی را ندارند. در این میان، آنچه غرب نمی‌بیند این است که نسل زد ما بسیار شبیه نسل زد شما است: آن‌ها ویدیوهایی را در «تیک تاک» ارسال می‌کنند، چهره‌های مشهور را در اینستاگرام دنبال می‌کنند، عاشق آواز خواندن و رقصیدن و شاد بودن‌اند.»
در بخش دیگری از نامه تازه منتشرشده این هنرمند آمده است: «از آغاز این انقلاب، من متعجب بودم که چرا بسیاری از فمینیست‌های بزرگ غربی و مدافعان حقوق زنان درباره آن سکوت کرده‌اند. من که مدت زیادی در غرب زندگی کرده‌ام، می‌دانم که درک عمق و اهمیت تاریخی آنچه در ایران می‌گذرد برای این فمینیست‌ها چقدر سخت است. از تغییر عقیده شما استقبال می‌کنم و خودم را موظف می‌دانم به شما بگویم که در روزهای اولیه مبارزه، خواهرانم احساس می‌کردند که از طرف فمینیست‌های بزرگ غربی رها شده‌اند. سکوت زنان قدرتمند برایشان قابل درک نبود. آن‌ها تعجب می‌کردند که چرا مردانی مانند ترور نوآ، جاستین بیبر، کریس مارتین و اعضای گروه کلدپلی حمایت خود را ابراز کردند، اما آن‌طور که باید و شاید از زنان مشهور صدایی بلند نشد.»
گلشیفته فراهانی همچنین متذکر شد: «چگونه ممکن است زنان جوان در ایران، از جمله نیکا شاکرمی ۱۶ ساله و مهسا امینی ۲۲ ساله، به طرز وحشیانه‌ای به قتل برسند در حالی که بسیاری از زنان آمریکایی که در خط مقدم برجسته‌ترین جنبش‌های فمینیستی بوده‌اند، سکوت کنند؟ آنچه در ایران می‌گذرد مبارزه برای آزادی و برابری است. این مبارزه، تقابل با حجاب یا با مردان نیست، بلکه رویارویی با جهل است. به همین دلیل است که از طرف مردان هم حمایت می‌شود. خواهران من در نبرد همه زنان برای حقوق و برابری می‌جنگند و هر روز جانشان را به خطر می‌اندازند. مطمئن باشید که بازتاب این حرکت محدود به مرزهای ایران نیست. آن‌ها با امید دادن به زنان دیگر بر کل منطقه تاثیر خواهند گذاشت. اما این جنبش بدون شما از هم خواهد پاشید.»
این بازیگر در پایان نامه‌اش با تاکید بر اینکه «ما نیازی به مداخله نظامی نداریم» نوشت: «چنین جنبشی به صداهای بلند نیاز دارد. ساکت ماندن، همدستی {با سرکوبگر} است. نادیده گرفتن زنان ایرانی و مبارزه شجاعانه آن‌ها به معنای پشت کردن به قرن‌ها مبارزات زنان برای آزادی و برابری است.»
